Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соҳаи маориф ва тандурустиро самтҳои афзалиятнок дониста, омили муҳимтарини таҳкими давлатдории тоҷикон ва наҷоти миллат номидаанд.

Бо  мақсади  рушди  деҳот, сайёҳӣ  ва  ҳунарҳои мардумии кишвар ва фарҳангӣ миллӣ дар арсаи байналмиллалӣ  ва ҷалбӣ сармояҳо дар зерсохтор сайёҳӣ

Имрӯз масъалае, ки ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст, ин аз истифодаи зиёди маҳсулоти тамокудор, аз ҷумла сигор ба бемориҳои гуногун мубтало шудан ва ба марг расидани истеъмолкунандагони он мебошад

Дар ҳар давру замон барои рушду пешрафти ҳар миллат фарзандони барӯманду фарзона нақши мондагоре аз хеш боқӣ мегузоранд.

Дар таърихи ҳар як халқу миллат шахсиятҳое ҳастанд, ки бо кору фаъолият ва пайкори некашон дар таърихномаи он кишвар бо хатти тиллоӣ абадан сабт мегарданд

Агар ба таркиби таърихию фарҳангии ҳувияти тоҷикон аз нигоҳи баҳси «арабу аҷам» нигарем, мардуми мо аз назари таърихию нажодию фарҳангӣ аз ҷумлаи мардумони ориёӣ...

Мувофиқи маълумоти Созмони Умумиҷаҳонии Тандурустӣ аз истеъмоли тамокукашӣ ҳамасола дар ҷаҳон наздикии 6 миллион нафар ҷони худро аз даст медиҳанд ва 600 ҳазор нафар аз заҳролудшавии дуди тамоку мемиранд

Этикаи экологӣ этикаи умумии фаолияти инсонӣ мебошад, ки ба проблемаи абадии ҷаҳонбинӣ масалан, маънои мавҷудияти Инсон дар Олам ва Олам дар Инсон аз чӣ иборат аст? ва ғ., таваҷҷӯҳи махсус зоҳир менамояд.

Таҳлилҳои ҳафтаҳои охир нишон доданд, ки дар шабакаҳои иҷтимоӣ бормадҳои пай дар пай ва гуфтаҳои беасос зиёд гаштаанд. 

Тарбияи насли наврас, махсусан ҷавонон, яке аз масъалаҳои мубрами ҳаёти мардуми ҷаҳони муосир ба шумор рафта, аз ҳалли дурусти он пешрафти тамоми соҳаҳои ҳаёти иҷтимоӣ, иқтисодӣ, сиёсӣ ва фарҳангии мардуми давлатҳои дунё вобастагии калон дорад.

Паёми навбатии Асосгузори сулҳуваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тамоми мавзӯъҳои муҳими сиёсиву ҷамъиятии мардуми кишварро дар бар гирифта, дастуру супоришҳои дар он баёнгардида роҳи ҷомеаро барои расидан ба ҳадафҳо ҷиҳати пойдор ва устувории ...

Ҷумҳурии Тоҷикистон кишвари сарсабзест дар домони кӯҳҳои сарбафалак. Давлатест, ки бо доштани маконҳои дилфиребу дилнишин ва назаррабо таваҷҷӯхи ҷаҳониёнро ба худ ҷалб намудааст.

Агар ба таърих воқеъбинона назар афканем, маҳз бо саҳву хатоҳои алоқаманд бо ҷоҳталабӣ, кӯтаҳназарӣ ва судҷӯии баъзе ҳамтаборон, ки шароитро барои суиистифодаи аҷнабиён муҳайё гардонид, миллати тоҷик амалан аз давлат ва аз ҳокимияти марказонидашуда маҳрум шуд. 

Миёнаҳои солҳои 80-ум дар ҳайати ИҶШС (Иттиҳоди Шӯравӣ) 15 ҷумҳурии иттифоқӣ шомил буд. Дар ҳудуди Иттиҳоди Шӯравӣ бештар аз 270 млн. нафар одамон - намояндагони зиёда аз 150 миллату халқиятҳо зиндагӣ менамуданд.

Ҳар як кишвари соҳибистиқлол сиёсати хориҷии худро бо дарназардошти манфиатҳои давлатию миллӣ ба роҳ монда, кӯшиш ба харҷ медиҳад, ки ҳадаф, вазифа ва самтҳои сиёсати хориҷиаш бо ҷараёни инкишофу таҳаввули вазъи геополитикӣ ва геоиқтисодии ҷаҳони муосир ҳамқадам ва ҳамнаво бошанд

Дар шароити ҷаҳонишавӣ ва таъсири равандҳои манфии геополитикӣ ҳар як давлат ниёз ба қувваҳое дорад, ки тавоноии муттаҳид кардани халқро дар роҳи ҳалли масосили давлатӣ дошта бошанд. 

Яке аз бузургтарин дастовардҳои миллати тоҷик дар асри XX ин эълон гардидани истиқлолияти Тоҷикистон буд, ки баъди ҳазор сол боз давлатдории тоҷиконро ба арсаи ҷаҳонӣ овард. 

Оре, ҳақ бар ҷониби Фаридуддин ибни Муҳаммад ибни Иброҳими Аттор аст, зеро ашхосе ҳаст дар ҷомеаи имрӯза, ки корашон танҳо дидани айби дигарон асту камбудиҳои хешро намебинанд, гарчанде саропо пургуноҳанд.

Дар кадом давру замон ва дар кадом-шароити ҷамъиятие, ки набошад, бе тарбия инсон ҳамчун инсон вуҷуд дошта наметавонад.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёму баромадҳояшон дар баробари дигар самтҳо ба ҳунарҳои мардумӣ ва рушди онҳо таваҷҷуҳи хоса зоҳир намуда, солҳои 2019-2021-ро Солҳои рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ эълон намуданд.

Китоби “Дидгоҳи давлатмеҳвар” барои доираи васеи хонандагон,  махсусан ҷавонон баманфиат буда, фаҳмиш ва дониши онҳоро дар мавзӯҳои сиёсиву иҷтимоӣ  мукаммал мегардонад.

Замоне, ки Тоҷикистони азиз дар вартаи ҳалокат қарор дошт ва мардуми шарифаш пароканда буд, мардуми тоҷик ноумед аз зиндагӣ бо пораи ноне ва гоҳе гурусна зиндагӣ мекард. Мардуми тоҷик дуо мекард, ки Худованди мутаол барои миллати азияткашидаи тоҷик роҳбареро ба сари қудрат биёрад, ки аз ҳоли мардума...

Имрӯз ҷомеаи башар шоҳиди он аст, ки Тоҷикистон дар ободӣ, озодӣ ва пешрафти соҳаҳои илму техника мавқеи сазовор дорад. Тоҷикистон давлати демократӣ, дунявӣ ва ҳуқуқбунёд буда, озодии инсон ва ҳуқуқҳои ӯ дар сурати комил муроот мешавад.

Ҳудуди кишварҳои Осиёи Марказӣ бо иқлими континенталии ба худ хос бештар ба таъсироти харобиовари тӯфонҳои хокӣ ва регӣ дучор меояд. Коршиносон, ки бо масъалаҳои равишҳои минтақавӣ ба мубориза бо тӯфони рег, хок ва хушксолӣ машғуланд, бар он ақидаанд, ки мушкилоти таназзули замин ва биёбоншавӣ дар ҳ...

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо пешниҳоди навбатии худ – эълон доштани соли 2025 – Соли байналмилалии ҳифзи пиряхҳо дар саҳифаи таърих боз як фатҳи тоза намуданд. 

Олими барҷастаи соҳаи тиб, академики Академияи илмҳои тиббии замони собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ Пӯлотов Абдумаҷид Мусоевич дар байни олимони соҳаи тибби тоҷик маъруфи ҷаҳониён гаштаву номбардори ворисони Синои бузург аст ва миқдори зиёди асарҳои ин олими барҷаста то ҳол китоби дарсӣ ва руимизии табибону ...

Аз файзу баракати истиқлолият, сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ, таҳти роҳбарии бунёдкоронаву созандаи Президенти кишвар, Ҷаноби Олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, самтҳои афзалиятноку муҳимтарини сиёсати дохилии давлати соҳибистиқлоламон тарҳрезӣ ва муайян карда шуданд

Сиёсати пешгирифтаи роҳбарони давлатҳои дунё гуногун буда, дар баъзе ҳолатҳо камбудиҳои зиёд ба назар мерасанд, ки боиси нигаронии мардуми саёра гаштааст.

Паёми Сарвари давлат ба Парламент ҳамчун санади муҳимми ҳуқуқии Президенти мамлакат мақому манзалат ва нуфузу эътибори зиёдро касб намудааст ва боиси омӯзишу иҷроиши ҷомеаи шаҳрванди қорор гирифтааст. Он дар рушди соҳаҳои иқтисодӣ, иҷтимоӣ, фарҳангӣ ва ҳуқуқии мамлакат, таъмини амнияти давлат, волои...

Дар Паёми хеш Пешвои муаззами миллат ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба арҷгузори ба таъриху фарҳанги пеурғановати миллати куҳанбунёди тоҷик диққати аввалиндараҷа дода ба ҷавонон ояндасозони Ватан махсусан таъкид намуданд, ки “Мо ки будани аҷдоду гузаштагони худро бояд донем ба онҳо арҷ гузоре...

Кӯҳистони Бадахшон, ки як минтақаи дастнорас то Инқилоби Октябр ба ҳисоб мерафт шароити бади зиндагии тоҷикони кӯҳистон ва набудани хизмати тиббӣ аҳолии маҳаллиро азоб медод.

Об беҳтарин муҷизаи табиат буда, ҳастии ҳаёти инсонро ташкил медиҳад

Наврӯз аз қадимтарин ва зеботарин ҷашни тоҷикон мебошад. Наврӯз дар фарҳанги мо тоҷикон рӯзи нав, рӯзи зиндагии нав, рӯзи шодӣ, рӯзи адлу эътидол, рӯзи бахшоиши гуноҳҳои якдигар, рӯзи оштӣ аст. Табиат ва инсон дар ин рӯз ҷони тоза меёбанд. 

Бо шукргузорӣ аз фазои ором ва истиқлолияти комил имрӯзҳо мардуми шарифи тоҷик эҳёи анъанаҳои ниёгонро ҳадафи аслии хеш қарор доданд.

Инак, боз ба сарзамини офтобии мо баҳори оламоро қадам ранҷа кард. Баҳоре, ки дилҳоро шодию сурур ва зиндагиро саросар файзу неъмату нур мебахшад. Баҳоре, ки бо омаданаш табиатро аз нав бедор намуда, гулу гиёҳу дарахтонро ба сабзишу нуму водор мекунад. 

Тавре аз сарчашмаҳои таърихӣ, адабӣ ва фарҳангӣ бармеояд, пайдоиши Наврӯз ба замони шоҳ Ҷамшед марбут буда, панҷуним ҳазор сол инҷониб ҳамчун рӯзи хуҷаста ва ҷашни шодиву нишот таҷлил мегардад. 

Ҷашни Наврӯз як бахши ниҳоят қадимаи фарҳангии тоҷикон мебошад. Ин ҷашн бузургтарин анъанаи миллӣ буда, аз гузашта то рӯзгори мо бо як силсила маросимҳои суннатӣ бо шукӯҳу ҳашамат ва зебоиҳову дилрабоиҳои баҳорона баргузор мегардад.

Наврӯз бузургтарин ҷашни миллии ниёгони мо ба ҳисоб рафта, дорои таърихи ҳазорсолаҳо мебошад. Дар таърихи фарҳанги мардуми эронитабор ҳеҷ як анъана ва расму оине чун ҷашни хуҷастапай ва фархундаи Наврӯз азизу арҷманд ва куҳантар нест.

Бо дастури Созмони Милали Муттаҳид ва саъю талоши бевоситаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 29 – феврали соли 2010 Наврӯз ба ҷашни байналмилалӣ табдил ёфт.

Асари «Чеҳраҳои мондагор» дар асоси осори илмию таърихӣ ва маърӯзаҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-  Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таҳия гардида,  арзиши беандозаи илмӣ, маънавӣ ва тарбиявӣ дорад.

Замони давлатдории Сомониён дар асрҳои IX-X давраи гулгулшукуфии илму фарҳанги тоҷикон ба ҳисоб мерафт. Дар ин замон дар баробари олимону шоирон табибони ҳозиқ низ ба майдони илм баромада буданд. 

Ҳикмати машҳури шоири маҳбубу инқилобӣ Абулқосим Лоҳутӣ – «Ҳар шаб зи худат бипурс, агар ту мардӣ, К-имрӯз чӣ хизмате ба мардум кардӣ?» ба ҳаёти рӯзмарраи якояки мо иртиботи қавӣ дорад. Таассуф аз он аст, ки на ҳар кас ва на ҳар рӯз ба ин суоли таъкидбунёд посухи шоиста дарёфта метавонад. Бале, ҳар ...

Таърих гувоҳ аст, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои муаззами миллат Эмомалӣ Раҳмон бо чи ҷоннисориҳо давлати тоҷиконро аз мустамликаи давлату миллатҳои абарқудрат шудан бо забон ва расму оини мардуми хеш нигоҳ дошта ба ин рӯзҳои нек моро расонид.

Имрӯз яке аз масъалаҳо, ки ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст, ин аз истифодаи зиёди маҳсулоти тамокудор, аз ҷумла сигор ба бемориҳои гуногун мубтало шудан ва ба марг расидани истеъмолкунандагони он мебошад

Модар офарандаи ҳаёт, пайвандгари наслҳо, сарчашмаи меҳру муҳаббат ва нерубахши рӯҳу ҷон буда меҳри бепоён ва навозишҳои гарми ӯ, ки сафобахши рӯзгор ва фонуси ҳаёти инсоният ба шумор меравад,насиби ҳар кас ҳам шуда наметавонад шуд ва хушбахттарин фарзандон аз навозишҳои ӯ бархурдоранд.

Абӯҷаъфар Муҳаммад Ибни Мӯсо- ал- Хоразмӣ- ( 780 – Хева, 850 Бағдод) яке аз забардасттарин   олимони соҳаи риёзӣ,   нуҷум ва ҷуғрофияи аввали асри   IX ба шумор   меравад. Фаъолияти   илмии Хоразмӣ   дар фарҳангистони илмии Бағдод &nbs...

23-феврал рӯзи таъсисебии Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумхурии Тоҷикистон мебошад. Бо фарорасии ин рӯзи муҳим ҳамаи ххамдиёрон, дустону бародарон ва ҳамватанони гиромиқадрро табрику таҳният менамоем.

Рӯзи 23 феврал мусодиф бо солгарди таъсиси Артиши Миллии Тоҷикистон аст. Имсол аз 28 умин солгарди таъсисёбии он ҷашн гирифта мешавад.

Қувваҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон зодаи Истиқлолият буда, дар шароити басо вазнин таъсис ёфтааст. Ба таъсисёбии он 28-сол пур мешавад...

Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон бузургтарин дастоварди замони соҳибистиқлолии кишвар ба шумор рафта, омили асосии нигоҳдории давлатдории миллӣ маҳсуб меёбад. 

Илм яке аз он соҳаҳое аст, ки масъалаи баробарии занон бо мардон то асрҳои наздик боиси баҳс буд. Ҳатто то ҳол низ дохилшавии занону духтарон ба донишгоҳҳо душвор буда, ҷомеа мутмаин аст, ки онҳо нисбат ба мардон камтар қобилияти пешбурди фаъолияти илмиро доранд. Аммо бо вуҷуди ин, бисёр занҳо ҳаёти...

Дар ҳуҷраи ёрии таъҷилии стоматологӣ кор шабонарӯзӣ буда, аз табибон маҳорати баланди касбиро талаб мекунад. Табиби ин даргоҳ бояд аз ҷиҳати психологӣ-равонӣ ва дар ҳолатҳои мухталифу ногувор қарори дуруст бароварда тавонад.

Абулҳасан Шаҳиди Балхӣ   дар Ҷаҳидонаки Балх   таваллуд   ёфтааст. Дар   бораи   ҳаёти ӯ низ   маълумоти    ниҳоят   кам мавҷуд   аст .

Асри X дар таърихи адабиёти тоҷик чӣ аз ҷиҳати миқдори шоирон ва чӣ аз ҷиҳати асарҳои манзум мавқеъ ва мақоми махсусро ишғол менамояд.

Шарофуддин Муҳаммад ибни Ҳусайн ибни Мансури Ҷурҷонӣ (1042-1137) яке аз олимони барҷастатарини тоҷик дар замони Хоразмшоҳиён буда, мувофиқи баъзе маълумотҳо ӯро ҳатто “Гиппократи дуюм” низ дар таърих ёд мекарданд.

Империяи Ҳахоманишиҳо аввалин империяи ҷаҳонӣ буда, дар таърих ва тамаддуни умумибашарӣ нақши арзанда гузоштааст. 

21 декабри соли 1920 Шӯрои комиссарҳои халқи Россия нақшаи (ГОЭЛРО) Комиссияи давлатӣ оиди элетриконии Россияро, ки таҳти сарварии В.И.Ленин коркард шуда буд, қабул намуд.

Олими нуқтасанҷи тоҷик,  устод Иброҳим Умарзода дар китобаш “Таърихи тамаддуни ориён: Душанбе, 2006” оид ба ҳудуди мулки Бохтар чунин ишора намудааст: “Аслан Бохтар аз сароби Ҷайҳун яъне Бадахшону Хатлон ибтидо гирифта, бо Урганҷ анҷом меёбад” .

Абӯмансур ибни Алӣ Ҳиравии Азҳарӣ машҳур бо лақаби Муваффақи Ҳиравӣ яке аз табибон ва дорушиносони нимаи дуюми асри X буда, дар замони ҳукумати давлати абарқудрати тоҷикон – Сомониён умр ба сар бурдааст.

Бо шукригузорӣ аз истиқлолияти комили давлатӣ ва фазои ороми кишвар миллати куҳанбунёди тоҷик ҷашнҳои миллии аз ниёгон ба меросмондаро аз нав эҳё намуда, ҷашн гирифта истодаанд.

Сада яке аз ҷашнҳои қадимаи мавсимии халқиятҳои ориёинажод ба шумор меравад, ки рӯзи 10-уми моҳи Баҳмани солшумории шамсӣ таҷлил мегардид ва мутобқи солшумории милодӣ ба поёни шаби 30-юм ва оғози рӯзи 31 – уми январ рост меояд.

Боиси ифтихор аст, ки бо шарофати соҳибистиқлолӣ анъана ва ҷашну маросимҳои миллии мардуми куҳанбунёди мо эҳё гардида , арҷгузорӣ ба ин маросимҳои ниёгон сол то сол зиёд шуда истодааст. Тавре ки аз сарчашмаҳои таърихӣ ва осори пурарзиши адибон ва донишмандони мо бармеояд, ҷашни Сада дар миён...

Ҳадафҳои асосии Роҳбарияти давлату Ҳукумати мамлакат барои баланд бардоштани сатҳу сифати зиндагӣ ва солимии мардум, рушди устувори давлат ва ташаккули миллати мутамаддин, таъмини саодати ҳар хонадони Тоҷикистон ва таҳкими нуфузу обрӯи он дар арсаи байналмилалӣ мебошад.

Истифодаи мақсадноки нерӯи барқ, ки имрӯз яке аз масъалаҳои муҳимми стратегии давлат ба ҳисоб меравад, аз ҳар кадоми мо шаҳрвандон муносибати ҷиддӣ ва ғамхоронаро талаб мекунад.

Ба истиқлолияти энергетикӣ ноил гаштани давлати тоҷикон ва ташаккули давлатдории миллӣ натиҷаи сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, ки ба миллати хеш эътимоди комил дошта, гуфтаанд: “Тоҷикон аз ҷумлаи миллат...

Истиқлолияти энергетикӣ аз ҳадафҳои стратегӣ ва нишондоди аслӣ барои пешрафти иқтисодиёт маҳсуб меёбад. Дар замони соҳибистиқлолӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон ба бунёди низоми ягона ва ба кор андохтани иқтидорҳои бузурги энергетикӣ ноил гардид.

Сарфакорона истифода бурдани неруи барқ ва пардохти пурраи ҳаққи барқи истифодашуда гувоҳи маданият ва масъулияти баланди шаҳрвандии шахс аст, ки ин таъмини фаъолияти боэътимоди низоми энергетикии кишварро кафолат медиҳад

Ба ҳеҷ кас пӯшида нест, ки истиқлолият тамоми аҳли ҷомеаи моро аз неъматҳои фаровони моддию маънавӣ баҳраманд намуд. Аммо чун таълиму тарбияи донишҷӯён пешаи мост, ин ҷо таҳқиқу баррасии тағйиру пешрафтро маҳз дар самти донишандӯзии донишҷӯён вазифаи хеш меҳисобем

Баҳри расидан ба яке аз ҳадафҳои стратегии миллӣ - таъмин намудани истиқлолияти энергетикӣ дар баробари бунёди иншооти бузурги тавлиди нерӯи барқ ба таҷдиди иншооти энергетикии мавҷудаи кишвар Ҳукумати Ҷумхурии Тоҷикистон эътибори аввалиндараҷа медиҳад

Замоне, ки Тоҷикистони азиз дар вартаи ҳалокат қарор дошт ва мардуми шарифаш пароканда буд, мо низ дар деҳоти дурдасти Сайёд ҳамроҳии падарам ноумед аз зиндагӣ бо пораи ноне ва гоҳе гурусна зиндагӣ мекардем.

Яке аз манбаҳои асосии ба даст овардани энергия дар Тоҷикистон гидроэнергия ба ҳисобмеравад. Ҳамасола, ҳудуди 30-35 км³ об тавассути нерӯгоҳҳои барқии обии кишвар гузашта, дар маҷмӯъ 16-17 млрд. кВт/соат нерӯи барқ истеҳсол карда мешавад.

Суханварӣ ҳам ҳунарест, ки бояд ҳамеша сайқал дода шавад ва сухангӯй суханҳоеро истифода барад, ки таълимдиҳанда ва дилписанд бошанд, ҳам мағзро розӣ кунад, ҳам гӯшро хуш ояд ва ҳам дилро бибарад

Бо мақсади тозаю озода нигоҳ доштани пойтахти азизамон шаҳри Душанбе ва ба шаҳри сабз табдил додани он шаҳрдори ҷавони пойтахтамон Рустами Эмомалӣ саъю талош мекунад.

Энергияи электрикиро дар неругоҳҳои барқӣ истеҳсол мекунанд. Вобаста ба намуди табдилдиҳии энергия, неругоҳҳои барқи асосан ба шамолӣ, обӣ, ҳароратӣ ва атомӣ тақсим мешавад.

Шароити ба миён овардаи бемории коронавирус вазъияти хушксолиҳои дунё, гармшавии иқлим паст, шудани сатҳи обанборҳо имсол тамоми дунёро таҳдид намуд ва боиси мушкилиҳои зиёд  дар ҳаёти иқтисодӣ ва иҷтимоии мардум гашт.

Давоми чанд соли охир дар кишвар истеҳсоли неруи барқ ба маротиб афзуда, мадудият дар истифодаи он бардошта шуд. 

Дар сиёсати хориҷии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар баробари ҳамкориҳои дуҷониба бо кишварҳои хориҷӣ ҳамчунин ба ҳамкориҳои бисёрҷониба бо созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ ва минтақавӣ, аз қабили Созмони Миллали Муттаҳид

Дасисабозии ошкорои радиои Озодӣ нисбат ба давлату миллати тоҷик, ки гӯё хабарнигори “дилсӯз”-и он нисбат ба зане, ки баъди ҷудоӣ аз шавҳар дар хонаи падараш зиндагӣ дораду аз бесаводии хеш ба иғвои хабарнигорони ин радио дода шуда, баъзе ҷавобҳои номатлуб додааст, миллати моро ҳушдор медиҳад, ки бо...

Роҳбарияти давлати тоҷикон аз рӯзҳои аввали давлатдорӣ ғамхору ғамгусори миллати хеш буд, ҳаст ва мемонад. 

Роҳбарияти давлати тоҷикон ғамхору ғамгусори миллати хеш буда, баҳри бо неруи барқ таъмин намудани халқ талошу кӯшишҳои зиёд ба харҷ додааст.

Ҳаким Майсарӣ аз шоирон ва табибони маъруфи форсу тоҷик буда, дар асри Х зиндагӣ кардааст. Солҳои таваллуд ва вафоти Ҳаким Майсарӣ ба таври аниқ маълум нест

Тоҷикистон дар самти ҳамкориҳои дуҷониба бо ҳамёрони худ аз Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил аз усулҳои эътирофшудаи байналмилалӣ кор гирифта...

Ҳамасола ҷомеаи ҷаҳонӣ 10-уми декабрро ҳамчун «Рӯзи ҳуқуқи инсон» ҷашн мегиранд ва ин сана ба рӯзи қабули Эълоимияи умумии ҳуқуқи башар вобастааст.

Яке аз самтҳои муҳими сиёсати хориҷии Тоҷикистон иштироки он дар фаъолияти Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил мебошад. Албатта на ҳаммаи ҳадафҳои ИДМ дар шароити имрӯза пурра амалӣ мешаванд, аммо сарфи назар аз ин Иттиҳод ифодагари умумият ва ҷавобгӯи миллионҳо одамони собиқ қаламрави Иттиҳоди Шӯравӣ мебош...

Дар тақвими ҳар як халқу миллат рӯзҳои махсусе вуҷуд дорад, ки ҳамасола ҳамчун ид ва ё ҷашнвора таҷлил карда мешаванд.

Соҳибистиқлол гардидани Ҷумҳурии Тоҷикистон раванди воқеӣ буд, ки баъди ҳазорҳо соли аз байн рафтани давлати абарқудрати Сомониён аз нав эҳё гардид. Таърих бори дигар шаҳодат медод, ки тоҷикон қадимтарин маскунони Осиёи Марказӣ буданд ва решаи тақдири онҳо аз пасту баландиҳои таърихӣ шикаста нагарди...

Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон рамзи истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад.

Ватани азизи мо – Тоҷикистони соҳибистиқлол имрӯз ид дорад.  Рӯзи  Парчам! Парчаме, ки халқи меҳнатдӯсту сулҳпарвари тоҷик бо як ҷаҳон орзуву умед аз он ифтихор дорад

Ҷумҳурии Тоҷикистон баробари ба даст овардани Истиқлоли давлатӣ дар радифи масоили дигар ба зарурияти таҳияву таъини рамзҳои давлатӣ таваҷҷуҳи махсус зоҳир намуд

Вақте ба таърихи гузаштаи хеш назар меафканем ё сухан аз истиқлолият меравад, беихтиёр моро ба сайри солҳои аввали соҳибистиқлолӣ мебарад ва он давраи мушкил ва ҳассос...

Рамзҳои давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон мазмуни баланди ғоявӣ дошта, сулҳ, осоиштагӣ, меҳнат, бародарӣ, озодии халқҳо, баробарҳуқуқӣ ва соҳибихтиёрии онҳоро талқин мекунанд

Дар ҷаҳони муосир рушду инкишофи тамоми соҳаҳои ҳаётан муҳими ҳар як кишвар ба пешрафти иқтисодиёти он вобастагӣ дорад ва яке аз омилҳои асосии муайянкунандаи мавқеъ ва нуфузи он дар ҷомеаи ҷаҳонӣ маҳсуб меёбад

Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз матои росткунҷа иборат буда, аз се хати уфуқӣ боло – сурх, миёна –сафед ва поён – сабз иборат мебошад.

Ҳамасола рӯзи 16-уми ноябр мувофиқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» ҳамчун Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷашн гирифта мешавад

Ҳар гоҳ (пайваста) Радиои озодӣ матолиберо ба нашр мерасонад, ки он аз хусумат, бадкешӣ ва фитнаангезии ин ниҳоди хабарӣ дарак медиҳад.

«Китоб инсонро ба қуллаи мурод мерасонад, мартабаашро дар ҷамъият баланд мебардорад, ӯро ҳимматбаланду қадршинос мегардонад».

Э.Раҳмон.

Шаҳркадаи Саразм – яке аз ёдгориҳои қадимтарини давраи энеолит ва авали асри биринҷӣ Осиёи Миёна мебошад

Иҷлосияи XVI-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон фазои нави сиёсӣ буда, дар таърихи миллати тоҷик саҳифаи наверо боз намуд.

Имрӯз вазъи ҷомеаи ҷаҳонӣ бо таҳдиди сирояти нави короновирус COVID-19 ва буҳрони шадиди иқтисодиву молиявӣ пешгӯинашаванда гардида, тамоми мардуми оламро ноорому осебпазир намудааст ва мушкилиҳои зиёдро пеш овардааст

Мутаассифона, ҷаҳонро боз даҳшати коронавирус фаро гирифтааст ва хусусан дар ҳамин шабу рӯз тамоми чораҳои бехатариро риоя кардан зарур аст, дар акси ҳол коронавирус қодир аст оқибатҳои ногувореро ба бор оварад

Боиси ифтихор ва сарфарозист, ки мардумишарафманди тоҷик боз як марҳилаи наву муҳими давлатдории навини хешро дар фазои сулҳу оромӣ ва ваҳдату ягонагӣ бо риояи муҳимтарин арзишҳои давлатдорӣ сарбаландона паси сар намуд

Аз саҳифаҳои таърих ба хубӣ дар ёд дорем, ки 16 ноябри соли 1994 дар иҷлосияи Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон маросими савгандёдкунӣ ва ба иҷрои вазифа шурӯъ намудани Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардида буд

Вируси нав, ношинос ва ноомухта асосан аз моҳи март ба кишвари мо қадами худро гузошт

Куруновирус дар 85 фисади ҳолат мисли зукоми одӣ аст, бидуни табобат мегузарад, воҳима накунед, ором бошед, агарчи аломатҳои бемориро дар худ ё наздиконатон бубинед, тавсияҳои поёниро риоя кунед

Таърих ва тамаддуни башарӣ гувоҳ аст, ки дар раванди таърихи бостонии халқи тоҷик бар сари ин миллат чи бадбахтиҳои зиёде наомада буд

6 ноябри соли 1994 Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон тариқи раъйпурсии умумихалқӣ қабул гардид, ки дар таърихи давлатдории навини тоҷикон санаи бисёр муқаддасу пурифтихор маҳсуб меёбад

Баъди баргузории интихоботи Президенти кишвар,ки мардуми шарифи тоҷик бори дигар ба ҷаҳониён аз фарҳанги ва сулҳпарвар будани хеш ба ҷаҳониён дарак доданд,дар моҳи ноябр се ҷашни пуршкуҳ: Рӯзи Конститутсия, рӯзи Президентӣ ва рӯзи Парчамро ҷашн мегирад...

Конститутсия- (аз калимаи лотинии «constitutio» муқаррарот, сохтор)- сарқонуни давлат дар он зоҳир мегардад, ки вай сарчашмаи асосии ҳуқуқии дорои эътибори олӣ аст, ки дар низоми ҳуқуқии Тоҷикистон ҷои баландтаринро ишғол менамояд.

Боби ҳафтуми Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон бевосита ба Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон бахшида шудааст

Имрӯз барои мардуми тоҷик иди бузург аст, зеро онҳо ду иди бузургтарини таърихии хеш, яъне солгарди Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ва солгарди Иҷлосияи тақдирсози XVI- уми Шрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро ҳамчун идҳои поягузорони истиқлолияти воқеӣ идҳои дар арсаи ҷаҳонӣ ҳамчун соҳиби давлати коми...

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ҷумлаи дастовардҳои бузурги мардуми Тоҷикистон буда, заминаи ҳуқуқии бунёди давлати тозабунёд ва соҳибистиқлолии тоҷикон, шакли ифодаи ҳуқуқии ормонҳои давлатдории миллӣ, ҳимояи ҳадафҳо ва манфиатҳои миллӣ, осори таърихӣ ва фарҳангии миллат мебошад

Дар баробари соҳибистиқлол гардидани Ҷумҳурии Тоҷикистон зарурати қабули Конститутсияи нав пеш омад. Мардуми Тоҷикистон марҳилаи давлатдории демократӣ, эъмори ҷомеаи шаҳрвандӣ ва ривоҷи муносибатҳои нави иқтисодиро дар заминаи моликияти хусусӣ ва соҳибкорӣ шурӯъ намуд

Рӯзи қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ҳуҷҷати муҳимму сарнавиштсоз, баҳамоиву оштии миллӣ, сулҳу суботи комил, асоси рушди ҳамаи самтҳои ҳаёти ҷомеа дар таърихи навини давлати соҳибистиқлоламон мебошад

Халқ фарзандони шоиставу қаҳрамони худро ҳамеша дӯст медорад ва қадрдонӣ менамояд, зеро мардум ҳамеша ниёз ба роҳнамо дорад

Дар Паёми  хеш Пешвои муаззами миллат ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба арҷгузори ба таъриху фарҳанги пеурғановати миллати куҳанбунёди тоҷик  диққати аввалиндараҷа дода ба ҷавонон ояндасозони Ватан махсусан таъкид намуданд, ки “Мо ки будани аҷдоду гузаштагони худро бояд донем ба онҳо ...

Саволе ба миён меояд, ки оё мазҳаб ё равияе дар дини Ислом аст, ки Худо ва паёмбари дини мубини Исломро инкор кунад? Ҳамаи мусулмонони дунё бар он ақидаанд, ки Нест Худое ба ҷуз Аллоҳ ва Муҳаммад расули Худост. Қуръон китоби муқаддаси мусулмонон аст

Бақои миллат, пешравии давлат аз роҳбари миллатдӯст, ваҳдатсоз, ташкилотчӣ, фарҳангӣ, маорифпарвар, ислоҳотчӣ, сиёсатмадори муваффақ, илмдӯст, олимпарвар вобаста аст. Боиси хушбахтии халқи бузурги тоҷик аст, ки ӯ чунин роҳбарро дар шахсияти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои муаззами миллат, Пре...

Ҷумҳурии Тоҷикистон ва мардуми шарифи он боз як маъракаи муҳимми сиёсӣ - интихоботи Президентро 11-уми октябри соли 2020 бо як руҳияи баланди ватандорӣ ва ифтихори миллӣ пушти сар кард

Дар ҷаҳони муосир рӯ овардан ба масъалаи ҷавонон ва истифода аз имкониятҳои зеҳниву ҷисмонии онҳо яке аз шартҳои ноил шудан ба инкишофи устувори давлат ва ҷомеа мебошад.

Дар даврони соҳибистиқлолии кишвар таҳқиқи осори гузаштагони мо беш аз пеш густариш меёбад...

Баъд аз пош хурдани давлати шӯравӣ Тоҷикистон дарҳои баста дошту роҳҳои фарсуда. Хушбахтона, дар ҳамин давраи бесарусомониҳо ба ин миллат муяссар гашт, ки шахсеро ба роҳбарии давлат оварад, ки барои ободию оромии кишвараш ҷони худро дареғ надошта, шабонарӯзӣ заҳмат мекашанд

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми имсола ба масъалаи дӯст доштани забони модарии худ ва эҳтирому пос доштани он таъкид намуданд: “Мо бояд забони шево ва шоиронаи тоҷикиро мисли модар ва Ватани худ дӯст дорем ва онро ҳамчун ...

Забони тоҷикӣ - ин ёдгории маънавии миллиамон ҳамчун оинаи таърихи деринаи халқ, инъикосгари урфу одат ва расму анъанаҳои милливу давлатдории мо мебошад

Пас аз ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ ба тариқи раъйпурсии умумихалқӣ 6-уми ноябри соли 1994 халқи шарифи Тоҷикистон Конститутсияи кишварро қабул намуд, ки дурнамои пешрафти Тоҷикистонро ҳамчун давлати ҳуқуқбунёду демократӣ ва ягона муайян намуд

Тайи чанд сол аст, ки Тоҷикистон рӯзи забони давлатиро на дар 22-юми июл, балки дар 5-уми октябр таҷлил мекунад. Моҳи июни соли 2009 вакилони Маҷлиси намояндагони Тоҷикистон рӯзи забони давлатиро ба 5-уми октябр муқаррар карда буданд ва сар аз соли 2010 “Рӯзи забони тоҷикӣ” дар Тоҷикистон дар 5-уми ...

Имрӯз яке аз масъалаҳое, ки ҷомеаи ҷаҳониро ба гирдоби изтиробу андешаҳо мекашад, вазъи нобасомони дунёи имрӯза мебошад. Дар ин росто махсусан, ҷавонон аз сабаби бетаҷрибагӣ ва ноогоҳӣ аз бозиҳои сиёсӣ ба ин нақшаҳои бозингарони геополитикӣ кашида мешаванд. Ҳодисаҳои авохири дар мамолики мухталиф, а...

Паёми имсолаи Пешвои миллат чун паёмҳои қаблӣ таконбахши тарбияи солими насли наврас, ҳамчун ояндаи миллати тоҷик, аст. Аз ҷумла ҳидоятҳои он барои мутолиаи китоб, ки ба ҳама қишрҳои ҷомеа низ равона гардидааст, боиси баланд бардоштани маърифати инсонӣ ва маънавияти рӯҳонии ҳар фард мегардад

Агар хар каси худшиносу худогох ба сарлавхаи гузориш назар мафканад бе мутолеаи давоми он тез пай мебарад, ки ин сухан сазовори кист? Миллати бостонии точик дар тули хазорсолахо чи бадбахтихоеро аз сар нагузаронида буд.

Дастовардҳои иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангии миллати тоҷик ва ташаккули давлатдории миллӣ натиҷаи сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ–Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, ки ба миллати хеш эътимоди комил дошта, гуфтаанд: “Тоҷикон аз ҷумлаи милла...

Замоне, ки давлати тоҷикон соҳибистиқлолиро эълон намуд дар ин сарзамин аз ҷанбаҳои соҳибистиқлолӣ асаре набуд, зеро Тоҷикистон дар бунбасти коммуникатсионӣ қарор дошт ва марзу буми давлатро давлати Русия ҳимоят мекард. Ҷумҳурии Тоҷикистон 9-сентябри соли 1991 расман худро соҳибистиқлол эълон намуда...

Дар паҳнои замонҳо миллати мо аз шебу фарози таърих ва озмоишҳои сахту сангин гузашта бошад ҳам, дастовардҳои фарҳанги асил, ҳувияти миллӣ, забони ноби модарӣ, илму адабиёти оламгирашро нигоҳ доштааст. Ниёгони мо бо талқини афкори пурарзиши «Пиндори нек, гуфтори нек ва кирдори нек» беҳтарин ва равша...

Баъди талошу кӯшишҳои ҳазорсола миллати шарафманд ва куҳанбунёди тоҷик дар интиҳои асри ХХ ба дарёфти Истиқлолияти давлатӣ мушарраф гашт, ки ҳар сол мо ин санаи фархундаро ҳамчун ҷашни умумимиллӣ бо шукуҳу шаҳомати хоса таҷлил менамоем. Имрӯз бошад, мо дар фазои сулҳу ваҳдат ва ободкорию созандагӣ 2...

Дар Паёми хеш Пешвои муаззами миллат ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба масъалаҳои сиёсати давлатии ҷавонон ва нақши онҳо дар пешрафти Тоҷикистони соҳибистиқлол ишора намуданд

Маъракаи муҳими сиёсӣ – интихоботи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки имрӯзҳо мамлакат дар арафаи он қарор дорад, аз ҳар як шаҳрванди кишвар маданияти баланди сиёсӣ ва дониши баланди ҳуқуқиро талаб менамояд

Мардуми кишвари мо имрӯз ифтихор доранд, ки 29 сол қабл аз ин нахустин хиштҳои пойдевори истиқлолияти воқеӣ ва давлатдории миллии худро ниҳода, аз шарофати мустақилият соҳиби рамзҳои давлатӣ – Парчам, Нишон ва Суруди миллӣ гардиданд

Аз назари геополитикӣ Тоҷикистон кишварест, ки дар қалби Осиёи Марказӣ ҷойгир шудааст ва дар марзи азимтарин тамаддунҳои дунё қарор дорад, ки бо Афғонистон, Хитой, Қирғизистон ва Узбекистон ҳамсарҳад аст. 

Таърих ва тамаддуни башарӣ гувоҳ аст, ки дар раванди таърихи бостонии халқи тоҷик бар сари ин миллат чи бадбахтиҳои зиёде наомада буд

Мардуми тоҷик 29– умин солгарди истиқлолияти миллии Тоҷикистон- иди дар арсаи ҷаҳонӣ ҳамчун соҳиби давлати комилҳуқуқ шинохта шудани қадимтарин миллати Осиёи Марказӣ – тоҷикон, иди барқароршавии адолати таърихӣ дар сарнавишти миллати куҳанбунёди моро ботантана қайд мекунанд.

  Бо мақсади  рушди  деҳот,  сайёҳӣ  ва  ҳунарҳои мардумии   кишвар ва фарҳангӣ миллӣ дар  арсаи байналмиллалӣ  ва ҷалбӣ сармояҳо дар зерсохтор сайёҳӣ, эҳё  намудани ҳунарҳои  мардумӣ маҳз  Роҳбари давлат,  Пешвои муаззами ми...

Соҳаи туризм яке аз самтҳои сердаромади иқтисодиёти ҷаҳон эътироф гаштааст. Дар аксарияти давлатҳои ҷаҳон туризм дар баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум, ташаккули маҷмуи маҳсулоти дохилӣ, фаъолнокии тавозуни савдои беруна, таъмини шуғли аҳолӣ ва таъсиси ҷойҳои кори иловагӣ нақши муҳим бозида, б...

Бо зуҳури истиқлол чун неъмати бебаҳо ва гаронмояи миллати азиятдидаву ранҷкашидаи тоҷик, миллати тоҷик соҳибистиқлол гардид. Истиқлолият волотарин ва пурарзиштарин дастоварди давлату миллати тоҷдори тоҷик аст, ки дар асри 20- ум ба даст омадааст

Забони давлатӣ яке аз падидаҳои таърихии замони истиқлол буда рушду ташаккули пайвастаи он муҳимтарин рамзи истиқлолияти давлативу сиёсии мо ба ҳисоб меравад. Зеро маҳз истиқлолияти забонӣ, пояи истиқлолҳои кишварамонро зина ба зина вусъат медиҳад.

Пешвои миллат, Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми табрикиашон ба муносибати Рӯзи забони давлатӣ қайд намуда буданд: Забони тоҷикӣ - ин ёдгории маънавии миллиамон ҳамчун оинаи таърихи деринаи халқамон инъикосгари урфу одат ва расму анъанаҳои милливу давлатдории мо мебошад

Воқеаҳое, ки имрӯз дар кишвари ба мо дӯст Ҷумҳурии Беларус мегузаранд (норизоиятӣ ва тазоҳуроти мухолифон пас аз эълони пирӯзии Александр Лукашенко дар интихоботи президентӣ), мавриди таваҷҷуҳи махсуси натанҳо минтақа, балки ҷаҳон қарор доранд.

Тоҷикистон пас аз он ки Истиқлолияти комилро ба даст оварду дар мамлакат сулҳу суббот пойдор гардид, масъалаи таъмини рушди устувори иқтисодии кишвар ба миён омад.

Истиқлолияти давлатӣ барои рушди тамоми соҳаҳои хоҷагии халқи мамлакат заминаи воқеӣ гузошт.

Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона мебошад.

Имрӯзҳо дар роҳраву бозорҳо нафаронеро вомехӯрем, ки бо дастгоҳҳои обборкунӣ ба обфурӯшӣ машғуланд. Ин гурӯҳ зарфҳои пластикиро, ки алакай истифода шудаанду ба саломатии одамон зарарноканд, аз роҳраву партобгоҳҳо ҷамъоварӣ карда, такроран мавриди истифода қарор медиҳанд.

Қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон "Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд" дар замоне ба вуқӯъ пайваст, ки ҷомеаи шаҳрвандӣ ба он сахт ниёз дошт. Мақсад аз қабули қонуни мазкур беаҳаммият набудани падару модар дар таълиму тарбияи фарзандон буд

Ахлоқу одоби табибӣ ин қоидаю меъёрҳои рафтору кирдор ва гуфтору муносибат натанҳо байни табибон, балки ҷомеи кормандони тиб ва беморон буда, риоя ва ба ҷо овардани онҳо нафъи дармонро афзуда, ба болоравии сатҳи фарҳангии ҷомеъа таъсири нек мегузорад

Раёсати Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино дар 8 моҳи аввали соли 2020 бо дарки масъулият баҳри татбиқи дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, вобаста ба беҳтар намудани сатҳу сифати раванд...

Аз назари геополитикӣ Тоҷикистон кишварест, ки дар қалби Осиёи Марказӣ ҷойгир шудааст ва дар марзи азимтарин тамаддунҳои дунё қарор дорад,ки бо Афғонистон, Хитой, Қирғизистон ва Узбекистон ҳамсарҳад аст.

Имрӯз падидаи баде, ки ҷаҳонро зери хатар гузоштаасту башарият атрофи пешгирӣ ва бартараф намудани оқибатҳои нохуши он тадбир меандешанд, коронавирус мебошад.

Ҳамасола 18-уми август, ҷашни зодрӯзи олими маъруф ва табиби барҷастаи тоҷику форс Шайхулраис Абуалӣ ибни Сино ва Рӯзи табибон ҷашн гирифта мешавад. Тибқи нақшаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон соли 2020 1040-солагии олим, табиб ва мутафаккири бузурги тоҷику форс Шайхурраис Абӯалӣ ибни Сино таҷлил меша...

Абӯалӣ Сино- олим ва мутафаккири бузург, ки ба ҷуз банди аҷал дигар ҳамаи мушкилоти ҷаҳонро ҳал кардааст. Бузургтарин симои илмӣ ва яке аз шахсони донишмандтарини асрҳои Х-Х1, ки дертар дар Европа бо номи «Авитсенна» машҳур гардид. Абӯалӣ ибни Сино фарзанди халқи тоҷик аст

Ахлоқу одоби табибӣ ин қоидаю меъёрҳои рафтору кирдор ва гуфтору муносибат натанҳо байни табибон, балки ҷомеи кормандони тиб ва беморон буда, риоя ва ба ҷо овардани онҳо нафъи дармонро афзуда, ба болоравии сатҳи фарҳангии ҷомеъа таъсири нек мегузорад.

Абӯалӣ ибни Сино барҷастатарин шахсияти таъсиргузор дар илму фарҳанги тоҷику форс аст. Овозаи ӯ аз марзҳои миллӣ фаротар рафтаву ранги ҷаҳонӣ гирифта аст

Саломатӣ асоси некӯаҳволии инсоният, шахс, оила ва ҷамъият ба шумор меравад. Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Эмомалӣ Раҳмон доимо таъкид менамоянд,ки «Солимии ҷомеа боигарии давлат аст»

Барои  соҳибихтиёр гаштан дар истифодаи сарватҳои табиии худ, аҳамияти хосса додан ба рушди иқтисодию иҷтимоии тамоми минтақаҳои ҷумҳурӣ  ва талошҳо барои расидан ба ҳадафи стратегии миллӣ ва раҳоӣ аз бунбасти коммуникатсионӣ ба  хизматҳои шоиста ва ҳадафҳои Асосгузори ...

Осори ин нобиғаи бузург ва мутафаккири беҳамтои шарқ мутаалиқ ба барҷастатарин осори ҷахонист, ки фарҳанги дунявиро ғанӣ гардонидаанд. Эҷодиёти вай фарогири нодиртарин таҳқиқҳои илмӣ аст.

Имрӯз мардуми тоҷик ба бунёди иншоотҳои бузурги аср ба мисли Неругоҳи барқӣ ва обии Роғун, Сангтуда 1-2, сохтмони роҳҳо ва иншоотҳои истиқоматӣ машғул аст ва ҳадафҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро амалӣ менамоянд .

Омӯзгорӣ аз бошарафтарин касб дар ҳама давру замон ба шумор рафта, машаққати зиёдро дар тарбияи насли наврас, ки ояндасози миллатанд, талаб менамояд.

Дар «Фарҳанги забони форсӣ» калимаи «истиқлол» - адами вобастагӣ, зери нуфузи чизе набудан; ихтиёр ва озодии амал барои идораи комили як кишвар дар умури сиёсӣ ва иқтисодӣ бидуни аъмоли нуфузи ботинӣ ва зоҳирӣ, худмухторӣ» омадааст.

Паҳншавии коронавирус дар шаҳри Ухони Ҷумҳурии мардумии Чин на танҳо дар ҷумҳурии мо, балки дар тамоми кишварҳои олам боиси ташвиши ҷиддии сокинон гашта, ҳангомаҳои зиёдеро ба бор овард. Вобаста ба сирояти мазкур, хавфу хатарҳои он, роҳҳои пешгирии пашавии ин беморӣ мо бо чанд савол ба сироятшинос, ...

Таърих хотираи инсоният буда, ҳељ фард бе омӯзиши таърихи кишвари хеш аслу насаб ва маърифати бумиву зотиашро пойдору бегазанд нигоҳ дошта наметавонад. Тоҷикон дар таърихи тамаддуни дунё мавқеи хоса доранд. Тоҷик бо кору пайкор барои ноил шудан ба озодӣ, бо созандагӣ ва бунёдкорӣ, бо ақлу заковати ф...

Паёми навбатии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон

Тулонитарин давраи тамаддун дар сарзамини Ориёиҳои бузург давраи Кушониҳо будааст.

“Ҳастӣ барои фоида расонидан ба дигарон аст, вагарна ин ҳастиро дар ботин инкор мебояд кард”. Ин ҳикматро бори аввал дар таърихи башарият орифони бузурги мо чун дастури ягонаи зиндагии бошарафонаи башарият тарғиб намудаанд.

Паҳншавии коронавирус дар шаҳри Ухони Ҷумҳурии мардумии Чин на танҳо дар ҷумҳурии мо, балки дар тамоми кишварҳои олам боиси ташвиши ҷиддии сокинон гашта, ҳангомаҳои зиёдеро ба бор овард. Вобаста ба сирояти мазкур, хавфу хатарҳои он, роҳҳои пешгирии пашавии ин беморӣ мо бо чанд савол ба сироятшинос, ...

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатии худ тарафҳои гуногуни ҳаёти мардуми тоҷикро баррасӣ намуданд.

Басо мешавад, ки мепурсанд: Истиқлолият чист, онро чӣ гуна бояд фаҳмид? Ба назари ман, истиқлолият соҳиби комилҳуқуқи обу замин, тамоми сарватҳо ва давлати худ будан аст. Истиқлолият озодии шахс бо тамоми маъноҳояш дар меҳани худ аст.

Рушди ҳамаи соҳаҳои хоҷагии халқ, аз ҷумла соҳаи маориф ин кафолати боэътимоди пешрафт ва ояндаи дурахшони миллат аст.

Аз суҳбати телефоние, ки Мирзонабии Холиқзод- рӯзноманигори Радиои Озодӣ бо Абдумаҷид Достиев - собиқ муовини Раиси Комиссияи оштии миллӣ ва сафири пешини Тоҷикистон дар Русия анҷом додааст, огоҳ гаштем, ки Абдумаҷид Достиев аз баргузории Иди ваҳдат истиқбол мекунад. Худ, ки дар барқарории Ҳукумати ...

Дар марҳилаи нави бунёди давлати ҷавони Тоҷикистон тақдири баланди миллати куҳандиёри тоҷик дар симои шахсияти беназири таърихӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат муњтарам Эмомалӣ Раҳмон олитарин сифатҳои адолати инсонӣ, бузургдилию шуҷоат, раҳму шафқат ва қобилияти нотакрори ваҳдатофари...

Имсол ба имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллии Тоҷикистон 22 сол пур мешавад.

Тоҷикистон сарзамини пурганҷ аст. Ганҷи миллати мо ин мардуми неку бофарҳанг ва соҳибтамаддун буда, боигарии мо маърифати баланди зиндагии гузаштагони мо мебошад.

Маънавияти олӣ ва забони иқтидорманд дар таърихи баъзе халқҳо ҳамеша ё дар баъзе марҳилаҳои муҳим омили сарнавиштсоз будааст.

Тоҷикистон Иди истиқлоли худро бо рӯйдоди дигари таърихӣ – ба кор андохтани чархи дуввуми нерӯгоҳи Роғун пайванд дод. Субҳи 9-уми сентябр дар як маросими мутантан чархаи дуюми нерӯгоҳи Роғун ба кор андохта шуд.

Истиқлолият рамзи соҳибдавлатӣ ва ватандории миллати сарбаланду мутамаддини тоҷик аст, ки номаи тақдирашро бо дасти хеш навишта, роҳу равиши хосса ва мақому мавқеи муносибро дар ҷомеаи ҷаҳонӣ пайдо карда, набзи давлату миллати моро бо набзи сайёра ҳамсадо месозад. Эмомалӣ Рахмон.

Дар замони муосири рушди таълимгоҳҳои олии касбӣ омӯзиши маданияти сухан, махсусан нутқи мақсадноки касбӣ бо назардошти самтҳои асосии гуманистӣ бояд ҷузъи асосии омодагии касбии мутахассисони баландихтисос, бахусус табибони оянда ҳисобида шавад.

        Маориф дар Тоҷикистон - яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати иҷтимоии Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳсуб меёбад.

“Таҳким бахшидани иқтидори илмии кишвар, ҷорӣ кардани ихтироот дар истеҳсолот, устувор гардонидани пояҳои моддиву техникии муассисаҳои таълимӣ, баланд бардоштани сифати таълим дар ҳамаи зинаҳои таҳсилот, ҷалби боз ҳам васеи истеъдодҳои ҷавон ба омӯзиши технологияҳои муосир ва корҳои эҷодиву техникӣ ...

Ҳамасола Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  баргузор мегардад, ки зимни он бисёр масъалаҳои ҷиддии вобаста ба  рушди самтҳои дохилию хориҷи кишвар мавриди баррасӣ ва таҳлил қарор дода мешавад.

Таҷрибаи давлатдории халқҳои олам собит менамояд, ки ҳастии ҳар давлату ҷомеа ва рушди озодонаи ҳар як фарди он маҳз ба ҳисси миллии ватандӯстӣ кафолати муҳимтарини бақои миллату давлат вобастагии мустақим дорад.

Солҳои охир таваҷҷуҳи ҷавонони тоҷик ба сиёсат дар воқеъ афзудааст. Бо роҳандозии барномаҳои махсуси Ҳукумати кишвар дар қиболи ҷавонон, сафи онҳоро дар корҳои сиёсиву ҷамъиятӣ зиёд намудааст. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли...

Дар «Фарҳанги забони форсӣ» калимаи «истиқлол» - адами вобастагӣ, зери нуфузи чизе набудан; ихтиёр ва озодии амал барои идораи комили як кишвар дар умури сиёсӣ ва иқтисодӣ бидуни аъмоли нуфузи ботинӣ ва зоҳирӣ, худмухторӣ» омадааст.

Сулҳу ваҳдат ибораҳоянд, ки ҳамеша дилчаспу дилнишин ва бо аҳли шево садо дода, бевосита шунавандаро ба фикр кардан водор месозанд.

Ба ҳаводис ва руйдодҳои олам менигарем. Мавзӯи асосӣ – бадбахтии саросарии олам-коронавирус.

Донишманди тоҷик тадобири андешидаи кишварҳои ҳамсояро қобили таваҷҷуҳ мешуморад. Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон сироятёбӣ ба коронавируси нави COVID-19 ба тадриҷ кам шуда, шумораи шифоёфтагон аз ин вирус рӯ ба афзоиш аст, вале ин набояд боиси фориғболӣ ва бепарвоии аҳли ҷомеа гардад, ки оқибати хуб надора...

ҶАМОЛИДДИН АБДУЛЛОЗОДА: "ХУРУҶИ COVID-19 ДАР ТОҶИКИСТОН КОҲИШ МЕЁБАД!"

Солҳои охир бо ташаббуси раиси шаҳри Душанбе Рустами Эмомалӣ ба Тоҷикистон навъҳои гуногуну нодири дарахтони бисёрсолаи ороишию сояафкан ворид карда шуда, дар шоҳроҳҳо, кӯчаву хиёбонҳо ва марказҳои фарҳангию фароғатии пойтахт шинонда мешаванд.

Се сол дар шаҳри Душанбе набудам. Тавассути ВАО огоҳ шудам, ки раиси он муҳтарам Рустами Эмомалӣ таъйин гардида, аз рӯзҳои аввал ба масъалаҳои ободонӣ такони ҷиддӣ бахшидааст. "Шунидан кай бувад монанди дидан" аз огоҳии расонаҳои хабарӣ то ба чашми хеш диданам аз замин то осмон фарқ дошт.

Рӯз то рӯз шумораи гирифторони сирояти коронавируси нави COVID-19 дар мамлакат коҳиш ёфта истодааст. Беморхонаву дармонгоҳҳои сайёри холӣ гувоҳи коҳиши гирифторӣ ба ин беморӣ мебошад.

Ҳар сол рӯзи якуми июн дар кишварҳои ҷаҳон ҳамчун Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдакон таҷлил мегардад, ки Тоҷикистон низ аз шумораи чунин кишварҳост.

Дар давраи пандемияи сирояти коронавируси COVID-19 дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ситоди ҷумҳуриявӣ оид ба пурзӯр намудани чораҳои зиддиэпидемикӣ таъсис дода шуд

Вобаста ба равандҳои ҷаҳонишавӣ ва шиддат гирифтани муборизаҳои иттилоотӣ, ҳамчунин воридшавии мафкураи бегона ба зеҳни ҷомеа институтҳои илмиву таҳқиқотии Академияи илмҳо, академияҳои соҳавӣ, Маркази таҳқиқоти стратегӣ, дигар марказҳои илмӣ ва кафедраҳои ҷомеашиносии муассисаҳои таҳсилоти олии касб...

Дар айни замон, пневмонияи вирусӣ ва бактериявӣ ҳамчун бемории мавсимӣ зиёд шуда истодааст, лекин зукоми мавсимиро аз пневмонити ковид - 19 фарқ кардан лозим аст.

Дар «Фарҳанги забони форсӣ» калимаи «истиқлол» - адами вобастагӣ, зери нуфузи чизе набудан; ихтиёр ва озодии амал барои идораи комили як кишвар дар умури сиёсӣ ва иқтисодӣ бидуни аъмоли нуфузи ботинӣ ва зоҳирӣ, худмухторӣ» омадааст.

Беҳтар аз ин байт наметавон чизеро афзуд, ки фарогири муҳтавои гуфтори мост:

Илмат ба амал чу ёр гардад,
Қадри ту яке ҳазор гардад.

Тибқи иттилои олимони чинӣ Вэнч Ҷун Лю ва Хуа Лан Ли аз донишгоҳи Ибин (Yibin University) коронавирус вақте, ки ба пардаи луобии узвҳои нафаскашӣ меафтад, коди гинетикии худро иваз (гум) намуда, ба ҳуҷайраҳои агрессор мубаддал мегардад ва ба эритроситҳо (ҳуҷайраҳои сурхи хун) ворид гардида, пеш аз ...

Аз руи таҳлили олимони Россия, вақте, ки вирус дар ҳуҷайраҳои эпителии роҳҳои нафаси поёни дохил шуда таъсири худро мерасонад, дар ин мавзеъҳо илтиҳоби кимиёгӣ (Химический пневмонит), ба вуҷуд меояд. Ин бошад дар натиҷаи пайдо ва пур шудани алвиолаҳо бо кислотаи гиалурнови ташакул меёбад. Баъдан да...

Саломатӣ асоси некӯаҳволии инсоният,шахс, оила ва ҷамъият ба шумор меравад. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон доимо таъкид менамоянд,ки «Солимии ҷомеа боигарии давлат аст».

Падидаи баде, ки ҷаҳонро зери хатар гузоштаасту башарият атрофи пешгирӣ ва бартараф намудани оқибатҳои нохуши он тадбир меандешанд, коронавирус мебошад. Ин беморӣ зери суол мебарад, ки коронавирус чисту аз куҷо пайдо шудааст ва таъсири он ба инсон чи гуна аст, то кадом ҳад он хатарнок аст ва чӣ гун...

«Ваҳдати миллӣ ё ягонагии миллӣ ин худро ба сифати як ҷузъи миллат амиқан дарк кардан, ҳифзи онро вазифаи шахсии худ ва тамоми ҷомеа донистан, дар роҳи тадбиқи марому мақсадҳои миллат саъй кардан аст».

ТАРЗИ ҲАЁТИ СОЛИМ – АСОСИ ТАНДУРУСТИИ МИЛЛАТ

НИҚОБҲОИ ТИББӢ ХАТАРИ СИРОЯТ АЗ КОРОНАВИРУСРО КАМ МЕНАМОЯНД

Тоҷикон дар таърихи тамаддуни дунё мавқеи хоса доранд. Миллати тоҷикро бо бузургонаш Фирдавсӣ, Умари Хайём, Абурайҳони Берунӣ, Абӯалӣ ибни Сино ва дигар нобиғагонаш мешиносанд. Хушбахтона, то ҳол дар таърихи тоҷик ягон сафсатанавис ё ҳарзагуй ҷовидон намондааст.

Тарбияи насли наврас, махсусан ҷавонон, яке аз масъалаҳои мубрами ҳаёти мардуми ҷаҳони муосир ба шумор рафта, аз ҳалли дурусти он пешрафти тамоми соҳаҳои ҳаёти иҷтимоӣ, иқтисодӣ, сиёсӣ ва фарҳангии мардуми давлатҳои дунё вобастагии калон дорад.

Ахлоқу одоби табибӣ ин қоидаю меъёрҳои рафтору кирдор ва гуфтору муносибат натанҳо байни табибон, балки ҷомеи кормандони тиб ва беморон буда, риоя ва ба ҷо овардани онҳо нафъи дармонро афзуда, ба болоравии сатҳи фарҳангии ҷомеъа таъсири нек мегузорад.

Имрӯз вақти он расидааст, ки мо ба ин «беморӣ» нуқта гузорему ҳама якдилу яктан баҳри оромию боз ҳам гулгулшукуфонии мамлакати азизамон- Тоҷикистон камари ҳиммат бандем ва ҳеҷ гоҳ нагуем, ки ту куҷоиӣ?

Дар замоне,ки ҷомеаи ҷаҳониро пандемияи сирояти коронавируси COVID-19 зери хатар гузоштаасту башарият атрофи пешгирӣ ва бартараф намудани оқибатҳои нохуши он тадбир меандешанд

Вуҷуди инсоният хусусияти аҷиби барқароршавиеро дорост,ки солҳои охир боиси тавваҷуҳи зиёди олимони соҳаи тибби имрӯза қарор гирифтааст.Ҳуҷайраҳои узвҳои инсон дар давоми тамоми ҳайёташ тақсим шуда аз нав барқарор мешаванд.

Солҳои охир муроҷиати беморон бо хунравӣ аз милки дандон ҳо ва бадбӯии даҳон зиёд шудааст. Мутаассифона баъзе аз стоматологҳо барои табобат танҳо аз линкомитсин ва аскарбинка истифода мебаранд, гарчанде дар стоматологияи муосир намудҳои гуногуни табобат вобаста ба ташхис вуҷуд дорад. Дар тибби халқ...

Таҷрибаи кор, мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки дар даҳсолаи охир муроҷиати занони ҳомила ба табибони дандон- стоматологҳо ниҳоят зиёд шудааст.

Тарбияи насли наврас, махсусан ҷавонон, яке аз масъалаҳои мубрами ҳаёти мардуми тоҷик ва ҷаҳони муосир ба шумор рафта, аз ҳалли дурусти он пешрафти тамоми соҳаҳои ҳаёти иҷтимоӣ, иқтисодӣ, сиёсӣ ва фарҳангии мардуми давлатҳои дунё вобастагии калон дорад.

Тоҷикон дар таърихи тамаддуни дунё мавқеи хоса доранд. Миллати тоҷикро бо бузургонаш Фирдавсӣ, Умари Хайём, Абурайҳони Берунӣ, Абӯалӣ ибни Сино ва дигар нобиғагонаш мешиносанд. ҲНИТ, ки имрӯз ҳатто аз рӯи миқдор гурӯҳ ҳам нест ва гурӯҳи 24-ро гурӯҳ ҳам гуфтан мумкин нест, чӣ ҳадаферо дар сар дорад...

Тоҷик бо кору пайкор барои ноил шудан ба озодӣ, бо созандагӣ ва бунёдкорӣ, бо ақлу заковати фарзандони нобиғааш дар арсаи илму адабу сиёсат, бо расидан ба даврони эҳёи давлатдорӣ ва чашидани заҳри шикаст, бо талошҳо баҳри худшиносӣ ва огоҳии миллат таърихи худро ғаниву рангин сохтааст.

Миллати тоҷик дар раванди ҷаҳонишавӣ бо назардошти асосҳои қонунӣ барои демократикунонии мамлакат ва дар ин замина барои мустаҳкам гардонидани пояҳои давлатдорӣ аҳамияти хосса дода, талош бар он меварзанд, ки дар фазои осоиштаву сулҳафзо умр ба сар баранд. Давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон низ ин...

Имрӯз расонаи “Ahbor.com” бо баҳонаи “озодии баён ва виҷдон” барои манфиатҳои сиёсии бисёр хатарнок кори ин расонаро дар Тоҷикистон пиёда менамояд.

Тамоми ҳукмҳое, ки дар шариат оварда шудааст, ба табиати инсон мувофиқ буда, ҳама паҳлуҳои зиндагии ӯро дар назар гирифтааст.

Тавсияҳо оид ба пешгирии паҳншавии сирояти коронавирус барои корхонаҳои сохтмонӣ

Вожаи худшиносӣ ва худогоҳии миллӣ асосан дар солҳои 80-и асри сипари шуда, яъне солҳои бозсозиву азнавсозӣ бештар бар сари забонҳо афтода буд. Ин вожа бо ба даст овардани истиқлоли давлатии ҷумҳурии азизамон Тоҷикистон муқаддасоти бештаре касб кард ва маънию моҳияти он фароху доманадортар гардид.

Ҳар боре, ки сухан оиди ватандӯстӣ ва садоқат ба Ватан меравад, лаҳзае, ки ҳангоми расонидани кӯмаки тиббӣ ба сарбози дар вақти безарар кардани боқимондаи гурӯҳи терористӣ дар дораи Ромит захмгирифта ба ёдам меояд. Он рӯз мо бо як гурӯҳ устодони кафедраи осебшиносӣ бо иштироки донишҷӯён он сарбозро...

Муҳимияти мавзӯъ. Боиси таассуф аст, ки имрӯз дар иддае аз кишварҳои исломӣ даргириҳои хунин идома дораду он таҳдиди ба дигар кишварҳои исломӣ интиқол ёфтан дорад. Новобаста ба он ки ҷомеаи ҷаҳонӣ амалкарди мазкури чунин мусулмононро маҳкум намуда, онро бо ислом марбут намедонад, куштори байн...

6 май ба рӯзи куштори ваҳшиёнаи яке аз саромадони тибби муосири тоҷик, ходими сиёсӣ ва ҷамъиятӣ Юсуф Баширхонович Исҳоқӣ 24 сол пур мешавад. Дар бораи Юсуф Баширхонович Исҳоқӣ, яке аз шоҳсутунҳои тибби мусоири тоҷик, аз ҷумлаи маъруфтаринҳо дар миёни олимони соҳа, роҳбари дилсӯзу ободгар метавон аса...

6 майи соли 1996 олими шинохта, доктори илми тиб, профессор, академик, узви вобастаи Академияи илмҳои тибби ИҶШС, Ходими хизматнишондодаи илми Ҷумҳурии Тоҷикистон, дорандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино, доктори илмҳои тиб, профессор Минҳоҷ Ғуломов бераҳмона ба қатл расонд...

“Китоб як рукни муҳими тамаддуни башарӣ ва ҷузъи ҷудонопазири зиндагии инсон аст. Аз ин ҷост, ки мардуми олам бо арзи эҳтиром ба ин ганҷинаи маънавии ниёгон китобҳоро дар хазинаҳои миллиашон нигоҳ, медоранд, то ин ки наслҳои имрӯза ва оянда аз онҳо барои рушду камолоти маънавии худ истифода баранд”....

Вирусологи амрикоӣ, доктор Ҷеймс Робб, дар мактуби худ ба аҳли оила ва наздиконаш маслиҳатҳои муфидеро дарҷ намудааст, ки барои пешгирӣ намудани коронавирус нақши муҳим мебозанд.

Низоми бисёрсолаи ба маҳал хоси обу ҳаво иқлими маҳали мазкур ном дорад.

Кафедраи тибби ҳарбӣ яке аз кафедраҳои аввалини донишгоҳ буда, он 2 сентябри соли 1941 таҳти фармони №126-и вазири мудофиаи Иттиҳоди шӯравӣ дар аввал ҳамчун кафедраи тиббӣ- санитарии ҳарбӣ таъсис ёфтааст.

Ҳангоми баромадагии модарзодии рон дар калонсолон усули асосии табобат айни замон эндопротезкунонии буғуми косу рон маҳсуб меёбад, ки имкон медиҳад бемор аз лангидан, синдроми дард ва кӯтоҳшавии андом раҳо ёфта, ҳамчунин ҳаҷми ҳаракат ва қобилияти такя кардан ба андомро барқарор созад.

Барои фаъолияти илмии олимони ҷавон тамоми шароитҳо таъмин гаштаанд

Имрӯз падидаи баде, ки ҷаҳонро зери хатар гузоштаасту башарият атрофи пешгирӣ ва бартараф намудани оқибатҳои нохуши он тадбир меандешанд, коронавирус мебошад.

Аз гузашта то ба имрӯз китоб барои инсон як маъхази бебаҳои ақлу хирад аст. Ҳар як халқу миллат маҳз,тавассути китоб тамоми мероси гаронбаҳои худро дар тӯли асрҳо омӯхтааст.

Мутобиқи Конститутсияи (Сарқонуни) Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳифзи Ватан -вазифаи муқаддаси шаҳрванди Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад:
    Ҳифзи Ватан, ҳимояи манфиати давлат, таҳкими истиқлолият, амният ва иқтидори мудофиавии он вазифаи муқаддаси шаҳрванд аст (Моддаи 43).

    Пайдоиши  одати тамокукашӣ ба он вобаста аст, ки никотини тамоку системаи марказии асабро кайфияти хуш мебахшад

Қадршиносии фарзандони фарзонаи миллат дар саргаҳи сиёсати фарҳангофари Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор дорад. Аз ҷониби эшон пешниҳод гардид, ки соли 2020 дар сатҳи ҷаҳонӣ аз 700 - солагии Камоли Хуҷандӣ таҷлил ба амал оварда шавад.

Муҳасиллин ва умуман ҷавонони имрӯзаро зарур аст, донанд, ки дар замони муосири пуртазоду мураккаб, як пояи асосӣ ва нишонаи рӯшани шахсияти комил ва ҳамаҷониба инкишофёфтаро фарҳанги кулли соҳаҳои ҳастии ҷомеа ташкил медиҳад.

Агар донем, ки кадом намуди зараррасон ба организмии одам зарар расонидааст, тоза кардани бадан аз муфтхӯрон бештар самаранок мегардад. Инро танҳо бо истифода аз таҳлили лабораторӣ метавон муайян намуд. Дар ҳолате, ки гузаронидани ташхиси фаврӣ ғайриимкон бошад, метавон аз растаниҳое, ки бар зи...

Ҳангоме ки фарзандатон вақти худро дар компютер мегузаронад, шумо медонед, ки ӯ чӣ кор мекунад ё бо касе гап мезанад?

Сол то сол масъалаҳои таълиму тарбияи дурусти фарзандон, пешгирии ҷавонону наврасон аз ҳизбу ҳаракатҳои террористиву экстремистӣ ва баланд бардоштани ҳувияти сокинон дар мадди назари давлат ва ҳукумат қарор дорад. Зеро, тарбияи эстетикии ҷавонон дар ташаккулёбии инсон яке аз марҳилаҳои асосӣ ба ҳисо...

Чи тавре, ки ба ҳамагон маълум аст, яке аз беморие, ки тамоми ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш даровардааст ин бемории сироятии короновирус COVID-2019 мебошад, ки дар охири моҳҳои декабри соли 2019 ва саршавии соли 2020 ба қайд гирифта шудааст.

ВАО-и кишварро зарур аст дар ҳама вазъият, хусусан дар ҳолатҳои барои ҷомеа ҳассос ва дар инъикоси мавзӯҳои нозук дақиқкор бошанд ва бояд ба андак хатогӣ роҳ надиҳанд.

Дар кӯҳистони дӯрдаст мӯйсафеди рӯзгордидае,ки иштирокчии Ҷанги Бузурги Ватанӣ буд ва зиндагияшро бо меҳнати ҳалоли хеш мебурд,ҳар пагоҳӣ барои овардани ҳезум харсавор аз болои кӯҳҳои Марғак мегузашт.

Мубрамӣ. Масъалаи робитаи дуҷонибаи мардумони ҳинду тоҷик хеле доманадору тӯлонӣ буда, он дар паҳнои адабиёт, ҳунар, филмсозӣ, иқтисод, бозаргонӣ, дипломатия ва ғайра то имрӯз идома дорад.

Имрӯз мардуми тоҷик ба бунёди иншоотҳои бузурги аср ба мисли Неругоҳи барқи обии Роғун машғул аст. Раванди иҷрои корҳои сохтмонӣ дар ин агрегати бузург мавриди таваҷҷуҳи ҳамешагии Ҳукумати кишвар аст. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ ...

Вирус - ин организми зинда набуда, молекулаҳои сафеда (РНК) мебошад, ки бо пардаи муҳофизии липид (чарбу) пӯшонида шудааст ва ҳангоми фурӯбарии ҳуҷайраҳои бофтаи пайвасткунандаи чашм, бинӣ ва рухсора коди гинетикии худро иваз (гум) намуда, ба ҳуҷайраҳои агрессор мубаддал мегардад.

Фаромӯш набояд кард, ки тарбияи кӯдак дар баробари ин ки самти муҳими фаъолияти муассисаҳои таълимӣ мебошад, пеш аз ҳама вазифаи муқаддаси ҳар як падару модар аст.

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон

“Садриддин Айнӣ аз он фарзандони фарзонаи миллат буд, ки дар як давраи сарнавиштсоз фидокорона талош карда, барои таъмини бақои умри миллат қаҳрамониҳо нишон додаст ва барои ин ки халқи мазлуму ҷабрдида аз зери харобазори таърих дубора сар бардораду қомат рост кунад, падарвор ғамхорӣ ва сарпарастӣ н...

Бинобар сабаби рушди тамаддунҳои ҷаҳонӣ ва вусъати тоза пайдо намудани мавзӯю масъалаҳои геополитикӣ кишварҳои ҷаҳон талош менамоянд, ки дар ин ҳама бархӯрдҳову чолишҳои мухталифи сиёсиву иҷтимоӣ ва иқтисодӣ самти фаъолияти сиёсати давлатии хешро пурзӯр намоянд.

Бе надонистани таърихи миллати худ ояндаро бунёд кардан ғайриимкон аст. Таърихи инсоният гувоҳ аст, ки халқи тоҷик аз замони қадим чун мардуми созандаву бунёдкор маъруфанд ва ин анъанаи неку бостонии хешро идома дода истодаанд. Фарзандони фарзонаи бо нангу номус ва содиқу ҷасури тоҷик дар ҳама давру...

Дар замони муосир телефонҳои мобилӣ ва планшетҳо ҷузъҳои ҷудонопазири зиндагии ҳар яки мо гардидаанд. Бо кӯмаки онҳо ҳамеша бо нафароне, ки ба мо наздиканд, дар алоқа шуда, новобаста аз он, ки ҳамсуҳбатамон дар кадом гӯшаи дунё қарор дорад, тамос гирифта метавонем.

Ҷавонон дар ҳар давру замон нерӯи пешбари ҷомеа ба ҳисоб мераванд. Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон аксари аҳолиро ҷавонон ташкил мекунанд. Онҳо вазифадоранд, ки дар рушди инкишофи ҳаёти ҷомеа ҳиссагузорӣ намуда, барои пойдор намудани ҷомеаи демократӣ кӯшиш ба харҷ диҳанд.

Инак, боз ба сарзамини офтобии мо баҳори оламоро қадам ранҷа кард. Баҳоре, ки дилҳоро шодию сурур ва зиндагиро саросар файзу неъмату нур мебахшад.

Имрӯз варзиш дар ҷаҳони муосир аз маъмултарин соҳаҳое дониста мешавад, ки ҳар нафари ба он машғул ҳамеша тандуруст, неруманд, чусту чолок ва рӯҳану ҷисман солим мебошад.

18 тавсия барои пешгирии коронавирус

Ҳанӯз соли 2003 Фармони Президенти кишвар дар бораи такмили таълим ва омӯзиши забонҳои русиву англисӣ қабул шуда буд.

Мутобиқи ҳисоботи пешакӣ, то соли 2030 зиёдшавии истифодвбарии об дар Осиёи Марказӣ 15-20%-ро ташкил медиҳад. Агар боз камшавии ҷараёни дарёҳоро дар натиҷаи тағйирёбии иқлим ба ҳисоб гирем, вазъияти бавуҷудомада хатарбор мегардад.

Модар! Фариштаест, ки Худованд баҳри мо ато кардааст.

Рӯзи байналхалқии занон дар аввал, Рӯзи мубориза бар зидди беҳуқуқии занон буд. Он на Иди бонувон, балки ҷашни занони инқилобгар ном дошт.

Имрӯз ба зодрӯзи яке аз ҳунармандони машҳур, Ҳунарпешаи халқии Тоҷикистон, барандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ, арбоби барҷастаи санъати касбии тоҷик  Маҳмудҷон Воҳидов 80 сол пур мешавад.

Расо 82 сол муқаддам, 8 июли соли 1937 Нусратулло Махсум дар Москва ба ҳабс гирифта шуд, пас аз ду моҳи дигар нисбати ӯ ҳукми қатл содир гардид

Сад ҷону дил фидои як мудаои модар,

Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар.

(Лоиқ Шералӣ)

Мо ҷавонони даврони истиқлолият тарафдори либоси миллӣ ҳастем, чун либоси миллӣ рукни фарҳанги миллат ба шумор рафта , ёдгоре аз гузаштагони мардуми тоҷик мебошад ва дар тули қарнҳо зебоиашро гум накардааст ва нахоҳад кард.

Макони беҳтарини сайру саёҳат

Ҳар боре, ки сухан оиди ватандӯстӣ ва садоқат ба Ватан меравад, лаҳзае, ки ҳангоми расонидани кӯмаки тиббӣ ба сарбози дар вақти безарар кардани боқимондаи гурӯҳи терористӣ дар дораи Ромит захмгирифта ба ёдам меояд.

Вақте, ки сухан дар бораи неругоҳи барқии обии “Роғун”, меравад, ҳама фикру зикри инсон пеш аз ҳама ба як модари тавлидкунандаи бузурги барқӣ равона мегардад.

Ӯро метавон фарзанди ҳақиқии донишгоҳ номид, зеро аз донишҷӯӣ сар карда то имрӯз 52 соли ҳаёти пурбаракаташро дар алоқамандӣ бо ин даргоҳи муқаддас паси сар намудааст.

“Саразм – хазинаи тиллоии таърихи халқи тоҷик мебошад”

 Эмомалӣ Раҳмон

«Дил мехоҳад бар зидди беадолатӣ ва ноинсофиҳое, ки ҳанӯз дар рӯйи замин вуҷуд дорад, бар зидди мустамликадороне, ки миллионҳо одамонро гирифтори занҷиру завлонаҳои ғуломӣ кардаанд, овози худро баланд намояд». М. Турсунзода

Сарватманде барои ёфтани оилаи камбаuал ва додани закоти молаш ба бозори мардикорон омад.

Саразм яке аз ёдгориҳои беназири таърихист, ки таъриху тамаддуни мил-лати тоҷикро ба ҷаҳониён чун мероси фарҳангӣ муаррифӣ мекунад ва аз аҳамиятибузургиилмӣ, таърихӣ ва байналхалқӣ бархурдор аст.

Дар болооби Зарафшон чор ёдгорӣ ва якчанд бозёфтҳои ба ҳама зинаҳои давраи биринҷӣ хосбуда ошкор шуд.

АЗ ПАЁМ ТО ПАЁМ

Шахси сермутолиа суханони ҳикматомез мегӯяд

САРАЗМИ БОСТОНӢ ОҒОЗИ ШАҲРОФАРИИ ТОҶИКОН

Аз бузургтарин рукнҳои ташаккул, тарааққиёт ва камолоти ҳар миллат ин забони ӯст. Тавассути забон миллат метавонад қадами устувор ва собитро дар шоҳроҳи худшиносӣ ва мондагориву пояндагӣ бигузорад. Миллате, ки дар ҳимоят ва пуштибонӣ аз забони хеш, ки олитарин мерос аз аҷдоди ӯст, устувор ва босадоқ...

Семён Багдасаров, як сиёсатмадори ҳангомаҷӯи рус, ки худро чун фарди дилсӯзи он кишвар ба тобиш медиҳад, бори чандум аст, ки бо даъвои фитнаҷӯёнаи хеш ба захми акнун шифоёфтаи миллати тоҷик намак мепошад.

Вақте, ки сухан дар бораи неругоҳи барқии обии “Роғун”, меравад, ҳама фикру зикри инсоният пеш аз ҳама ба як модари тавлидкунандаи бузурги барқи меравад.

Аҳли кормандони Маркази омодагии қаблӣ якҷоя бо шунавандагон иқдоми маорифчиёни Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшонро мисли дигар сокинони Ҷумҳурӣ якдилона пазируфта.....

Роҳбарияти МДТ Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино иқдоми маорифчиёни Вилояти мухтори кӯҳистони Бадахшонро дастгири намуда тасмим гирифтаанд,ки ҷаласаҳои Шӯрои олимон,ҷамъомадҳо, маҷлисҳои тантанавӣ,конфронсҳое ки дар донишгоҳ баргузор мегарданд ба шакли зинда хондани ...

Имрӯзҳо ташаккулёбии сифатҳои ахлоқию маънавии шахсияти ҷавонони донишҷӯ яке аз муҳимтарин вазифаи соҳаи маориф ба ҳисоб меравад, ки дар ин раванд нақши омӯзгор хеле муҳим аст.

«Ҳадафи сиёсиси мо барпо кардани давлати демократию ҳуқуқбунёд аст. Дар ин ҷода, Сарқонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун санади воломақоми миллат ва шоҳсутуни устувори сулҳу ваҳдат, раҳнамои ҳамешагии мо хоҳад буд» - гуфтаанд Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти кишварамон муҳтарам ...

Бунёду барқарорсозии иншоотҳои муҳими стратегӣ барои таъмини зиндагии сазовори насли имрӯзу фардо, рушду пешрафти тамоми соҳаҳои иқтисодиёти миллии мамлакат заминаи мусоид фароҳам меоранд.

Ба ифтихори 80-солагии ҳунарпешаи халқи Ҷумҳурии Тоҷикистон Маҳмудҷон Воҳидов

Кашмакашҳои зиёти тӯлонӣ дар сарҳади Тоҷикистону Қирғизистон водор сохт, то роҳбарони ҳарду кишвар баҳри амнияту осиши минтақаҳои аҳолинишини сарҳадӣ сари гуфтушунид бинишинанд. Дар вохӯрӣ ҷонибҳо ба манфиатҳои якдигар эҳтиром гузошта, барои ҳалли масъала қадамҳои устувор гузоштанд.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо Фармони №977, аз 29-уми декабри соли 2017 соли 2018-ро «Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ» эълон намуданд. Дар пайи ин пайки фархунда, мардуми сарбаланди шаҳру навоҳии кишвар ба дастгирии та...

Барои миллати тоҷик соли 2018 соли фаромўшношуданӣ гардид. Зеро дар ин сол ба бахти мардуми мо 16- ноябр яъне дар рўзи Президент агрегати якуми Неругоҳи барқии обии «Роғун» ба кор даромад ва ин рўйдоди фараҳбахш дар хотираи мардуми Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳамчун рўзи таърихӣ нақш баст.

Иншооти НБО-и Рогун ин майдони набарди ҳар як фарзанди фарзонаи миллат барои расидан ба истиқлолияти энергетикӣ ва оянди дурахшони Ватан буда, саҳмгузор будан дар ин набард вазифаи муқаддаси ҳар як фарзанди бо нангу номус ва соҳибиродаи миллат мебошад. Нерӯгоҳи барқи обии Роғун иншооти хаётан муҳим...

9 сентябри соли 2019 Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар Роғун оғоз кардани агрегати дуюми неругоҳи барқи обии «Роғун» - чароғи равшани хонадони мардуми Тоҷикистон ва ояндаи дурахшо...

Маориф яке аз соҳаҳои муҳими ҳаёти ҷамъиятӣ ба шумор меравад.

Асоси орзуву хоҳиши инсонро ҳаёти наву шукуфо дар бар мегирад, аммо ғуссахӯриҳои беҳуда барои рӯзи гузашта ва орзуҳои ба даст наомада омоли инсонро ба коми фано мекашад.

Истаравшани бостонӣ яке аз шаҳрҳои қадимтарини Осиёи Марказӣ буда, таъриху тамаддун, адабу фарҳанги дерина дорад ва тайи асрҳои зиёд дар ҳаёти иқтисодиву иҷтимоӣ ва маънавию фарҳангии минтақа нақши муассир бозидааст

Шаҳри Истаравшан яке аз куҳантарин шаҳрҳои ривоҷи ҳунар ва ҳунармандӣ ба шумор рафта, бисёр кӯчаву гузарҳои шаҳр номи касбу ҳунарҳои миллии сокинонашро доранд

«Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон зодаи даврони истиқлолияти давлатӣ ва яке аз дастовардҳои муҳимми он ба ҳисоб рафта, аз рӯзҳои аввали таъсисёбӣ дар назди онҳо вазифаҳои муқаддасу пуршараф - ҳимояи соҳибихтиёрӣ, таъмини сулҳу субот, ҳифзи амнияти давлат ва ҷомеа гузошта шуданд.

Аҷдодони тоҷикон дар мулкҳои Суғду Бохтар, Хоразму Хуросон аз даврони қадим сукунат намуда, ба хаёти сиёсӣ ва ҳуқуқии давлатҳои қадима таъсири бузург расонидаанд.

Бузургтарин дастоварди инсон фарҳанг буда, ин омили муҳимест, ки қавму миллатҳо ва кишварҳоро ба ҳам мепайвандад ва равобити мамлакатҳоро равнақ бахшида, дар таҳкими риштаҳои дӯсти ва ҳамкориҳои бародарона нақши муҳим мебозад.

Тайи солҳои соҳибистиқлолии кишвар дар соҳаи маориф дигаргуниҳои азиме ба вуқӯъ пайвастанд, ки аз ғамхориҳои падаронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шаҳодат медиҳанд.

     «Миллати тоҷик соҳиби ойину суннатҳои бостонӣ ва фарҳанги қадимӣ буда, дар тамаддуни ҷаҳонӣ саҳми сазовор гузоштааст. Суннату ойинҳои нек ва ҷашнҳои миллии мо, мисли Наврӯз, Меҳргон ва Сада дар тӯли таърих барои тарғиби ахлоқу маънавиёти созанда хизмат кардаанд. Аз ин рӯ,...

«Мо кӣ будани аҷдоду гузаштагони худро бояд донем, ба онҳо арҷгузорем ва бо насли ориёӣ, яъне ориёитабор будани худ ифтихор кунем.

Баъди ба даст овардани истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷанги шаҳрвандӣ сар шуд. Бо истифода аз ин фурсат гурўҳҳои ҷиноятпеша ба ворид намудани маводи нашъаовар аз Афғонистон ба кишвар шурӯъ намуданд.