Ҳамасола 1-уми июн дар саросари олам, аз ҷумла дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдакон таҷлил мегардад. Ин рӯз яке аз  ҷашнҳои байналмилалӣ ба шумор рафта, аз соли 1950 инҷониб ҳамчун рамзи муҳофизати ҳуқуқу манфиатҳои кӯдакон шинохта мешавад.

Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳифзи кӯдакон ҳамчун яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати иҷтимоии давлат дониста мешавад. Қонунҳои миллӣ, ба монанди Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи ҳифзи ҳуқуқи кӯдак”, ҳамчунин пайвастани кишвар ба санадҳои байналмилалӣ, аз ҷумла Конвенсияи СММ оид ба ҳуқуқи кӯдак, далели ин аст, ки давлат масъулияти худро дар самти таъмини шароити зиндагии арзандаи кӯдакон ба дӯш гирифтааст.

Кӯдакон беҳтарин неъмати ҳаётанд. Онҳо на танҳо чароғи хонадон, балки умед ва ояндаи ҳар як миллат мебошанд. Миллате, ки ба тарбияи насли наврас аҳамияти ҷиддӣ медиҳад, бе шак, ояндаи дурахшон ва пешрафта хоҳад дошт.

Кӯдакон мисли навдаҳои наврустаанд, ки ба нигоҳубин, меҳру муҳаббат ва омӯзиш ниёз доранд. Агар мо имрӯз онҳоро бо илму маърифат, ахлоқи нек ва арзишҳои миллӣ парвариш диҳем, фардо онҳо миллатро ба сӯи рушду нумӯи бештар мебаранд. Ҳар як кӯдак метавонад дар оянда як муаллим, табиб, муҳандис, олим ё раҳбари ватандӯст шавад — агар мо имрӯз шароити лозимро барои рушди ҳамаҷонибаи онҳо фароҳам оварем.

Мутаассифона, дар баъзе кишварҳо ва минтақаҳо кӯдакон аз ҳуқуқҳои асосии худ маҳруманд. Аз ин рӯ, муҳим аст, ки ҷомеа ба ҳифзи ҳуқуқи кӯдакон, аз ҷумла ҳуқуқ ба таҳсил, саломатӣ, муҳити бехатар ва муҳаббати оилавӣ, таваҷҷуҳи бештар диҳад.

Ҳамзамон, Рӯзи ҳифзи кӯдакон барои ҷомеа фурсати хубест, то аз нав ба масъалаҳои муҳими рушди маънавӣ, таҳсилоти босифат, амнияти равониву ҷисмонӣ ва муҳити солими кӯдакон таваҷҷуҳ зоҳир намояд.

Кӯдакон ояндаи миллатанд. Ғамхорӣ ба онҳо — сармоягузорӣ ба фардои дурахшони Ватан аст. Аз ин рӯ, ҳар як узви ҷомеа бояд ҳисси масъулиятшиносӣ дошта, барои таъмини ҳаёти шоистаи кӯдакон саҳм гузорад.

Кафедраи бемориҳои кӯдаконаи №1 ба номи профессор Аминов Ҳ.Ҷ.