Дар рӯзҳои иди Ғалаба, вақте ки тамоми ҷаҳон ғалабаи инсоният бар зулму таҷовузро ҷашн мегирад, бояд бидонем, ки ҳеҷ кас ва ҳеҷ чиз фаромӯш нашудааст. Ҳар як ҷанговар, ҳар як қаҳрамон ва ҳар як ҳиссаи ин иҷтимоъ дар хотираи миллӣ ва таърихи башар ҷовидон мемонад.

Иди Ғалаба танҳо як рӯзи таърихӣ нест — ин ёдгории ҷанговарони бебақое аст, ки бо қурбониҳояшон имрӯзро офариданд. Номи онҳо дар китобҳо, ёдгориҳо ва дилҳои мо зиндаанд. Ҳеҷ кас фаромӯш нашудааст, ҳар як қадами онҳо барои оромӣ ва озодии мо нигоҳ дошта шудааст.

Ҳарчанд 80 сол аз он замони таърихӣ гузашта бошад ҳам, эҳсоси ваҳдате, ки мардум дар замони ҷанг иҷро карданд, ҳанӯз ҳам пурқувват аст. Қаҳрамонон намемиранд — онҳо танҳо аз назар пинҳон мешаванд, аммо дар хотираи миллатҳо зинда мемонанд.

Иди Ғалаба танҳо ғалабаи як давлат бар дигаре нест, балки ғалабаи инсоният бар нобудӣ ва зулм аст. Ин рӯз ба мо меомӯзад, ки танҳо дар якҷоягӣ ва ягонагӣ метавон бар ҳар як мушкилӣ ғолиб омад.

• Қадамҳоро нигоҳ дорем — бо иштирок дар маросимҳо ва таҷлил ёдгории қаҳрамонон.
• Дарсҳоро аз ёд набарорем — таърихро бояд омӯхт, то ки хатоҳо такрор нашаванд.
• Ягонагии инсониро пойдор кунем — ғалабаи воқеӣ он аст, ки дигар ҳеҷ гоҳ ҷанге руҳ надиҳад.

"Ҳеҷ кас ва ҳеҷ чиз фаромӯш нашудааст. Танҳо онҳое, ки мехоҳанд фаромӯш кунанд, мегӯянд, ки ҳама чиз аз ёд рафтааст."

Иди Ғалабаро бо шукӯҳ ва эҳтиром ҷашн гирем, зеро ҳар як қаҳрамони он рӯзҳо бо қурбониҳояшон ба мо имрӯзро ба ёдгорӣ гузоштаанд. Ҳеҷ кас ва ҳеҷ чиз фаромӯш нашудааст — оромӣ ва озодӣ номи дигари хотираи ҷовидони онҳост.

Ҳар яки мо бояд ин рӯзро чун як фарёди зинда нигоҳ дорем:

• Бо гузаронидани вақт бо азизоне, ки ҷангро дарк кардаанд
• Бо тақдим кардани гулҳо ба ёдгориҳо
• Бо нақл кардани ҳикояҳо ба насли нав

"Қаҳрамонон намемиранд – онҳо танҳо мераванд, то ки дар хотираҳо зинда бошанд."

Махмудова М.М. - муаллими калони кафедраи бемориҳои кӯдаконаи №1 ба номи профессор Аминов Ҳ.Ҷ.