Биё то ҷаҳонро ба бад наспарем,

Ба кӯшиш ҳама дасти некӣ барем.

Некӣ хоси амали шахсони дурбину бофарҳанг ва босаводу донишманд буда, ба умри абад пайдо кардани инсон боис гаштааст. Маънои некӣ хуб,нағз, хуш рамзи амалу кирдори писандидаи одамон, яъне муқобили бад аст. Ҳар амале, ки бо диди нек анҷом пазирад, подошаш низ хуш мегардад. Некӣ аз шумори он рафтори ҳамидаи инсонӣ, ки дар тули таърих дар рафтору кирдори одамон зоҳир гашта то имрӯз мисли як амали хайр мақоми шоиста дорад.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Чи хеле, ки шоире гуфтааст:

Пушаймон нагардад, кас аз кори нек,

Накўтар зи некї чи чиз аст нек?

Дар бобати ҳамин мавзӯъ мехостам фикру андешаи худро баён созам. Дар зиндагӣ аз некӣ ва накӯкорӣ дида, дигар илтифоти беҳтаре нест. Фикр мекунам, ки ин амали нек ба ёру дӯстон ва рафиқону бародарон кӯмак ва дастгирӣ намудан аст, ғамхору мададгори падару модар будан, эҳтироми устоду калонсолонро ба ҷо овардан аст. Аслан инсон барои корҳои нек офарида шудааст. Одаме, ки табиатан накӯкор аст, ба корҳои нек одат карданаш осонтар аст. Дар ҳадисе омадааст:

-Ба беморон ғамхорӣ кардан, ташнаро об додан, ба калонсолон хизмат кардан, ҳурмати падару модарро ба ҷо овардан, ба ятимон дилсӯзу меҳрубон будан кори неку савоб аст.

Он,ки хандонад ятими хастаро,

Боз ёбад ҷаннати дар бастаро.

Одами накӯкор чун дарахти мевадор ҳамеша азизи ҳамагон аст. Касе, ки некию накӯкориро пешаи кори худ мекунад, вай беҳтарин инсон буда, гули сари сабади ҷамъият мегардад. Ӯро ҳама дӯст медоранду эҳтиромаш мекунанд. Ҳамнишини накӯкор мисли аттор аст, ки агарчӣ аз атраш ба ту чизе надиҳад аз бӯи хушаш туро баҳра бирасонад.

Аз Луқмони Ҳаким пурсиданд, ки кадом пироҳан аст, ки ҳаргиз кӯҳна нашавад?

Гуфт : -Номинек.

Гуфтанд: -Аз зиндагӣ кадом соат зоеътар аст?

Гуфт : -Он соат, ки накӯӣ дар ҳаққи кассе тавонад кард, вале накунад. Дар ҳақиқат накӯкорӣ беҳтарин хислати инсонӣ аст. Ифодаи ахлоқи поки инсонӣ дар некӣ кардан аст. Бинобар ин ҳамеша нафъ расони одамон бошем. Чунон, ки гуфтаанд:

Рав некӣ кун, ки даҳр некӣ донад,

Ӯ некиро зи некӯвон настонад.

Мол аз ҳама монду аз ту ҳам хоҳад монд,

Он беҳ, ки ба ҷои мол некӣ монад.

Пайдост, ки дар олам касе ҷовид нест. Инсон вуҷуди миранда аст, аммо кори неку амали некаш ҷовидонист. Некӣ амали хуб буда, инсонро хушбахту шарафманд мегардонад. Барҳақ гуфтаанд:

“Некӣ куну ба дарё андоз”

Чун теғ ба даст орӣ, мардум натавон кушт,

Наздики Худованд бади нест,фаромӯш.

Ҳамеша некхоҳӣ мардумон бош,

Ба некӣ кӯш в-он гоҳдар амон бош.

Ҳар чи куни, бо худ куни,

Хоҳ бад куни, хоҳ нек куни.

Hамроева Ш. М.-ассистенти кафедраи биохимия