Эҳтироми падар ва модар яке аз арзишҳои олӣ дар фарҳангҳои мардумони ҷаҳон ба ҳисоб меравад. Ин арзиши ахлоқӣ ва маънавӣ на танҳо заминаи тарбияи дурусти фарзандон, балки пояи устувории ҳар як ҷомеа мебошад. Дар ҳар фарҳанг, аз ҷумла фарҳанги тоҷикӣ, нақши падару модар дар ҳаёти фарзандон бениҳоят муҳим аст ва эҳтироми онҳо як вазифаи муқаддас шуморида мешавад. Вале бо рушди ҷаҳонишавӣ ва тағйирёбии вазъи иҷтимоӣ ва иқтисодӣ, ин арзишҳо дар баъзе ҷанбаҳо камранг шуда истодаанд. Ин мавзӯъ зарурати эҳтироми падару модарро таъкид намуда, роҳҳои ҳифз ва рушд додани ин арзиши фарҳангиро дар замони муосир таҳқиқ мекунад. Арзиш ва маънои эҳтироми падару модар ин аст, ки фарзандон ба заҳмату меҳнати онон қадр гузошта, дар баробари онон масъулиятшинос бошанд ва ғамхорӣ кунанд. Ин муносибати нек асоси ахлоқии инсонро ташкил медиҳад ва ба фарзандон имконият медиҳад, ки сабру тоқат, эҳтироми дигарон ва эҳсоси масъулиятро дар худ рушд диҳанд.       

         Эҳтироми падару модар на танҳо як арзиши ахлоқӣ, балки асоси устувории иҷтимоӣ ва фарҳангии ҷомеа аст. Он насли ҷавонро ба масъулиятшиносӣ ва ғамхории дигарон водор мекунад, робитаҳои оилавиро мустаҳкам намуда, ба таҳкими фарҳанг ва маънавиёти миллӣ мусоидат мекунад- ироа шуд зимни семинари омӯзишӣ, ки дар кафедраи бемориҳои кӯдаконаи № 1 шуда гузашт.